ورود آریاییها به فلات ایران

 آریایی ها حدود 1250 سال قبل از میلاد به ایران مهاجرت کردند و نام خود را به آن داده اند . جایی که کشور ایران در آن قرار دارد به فلات ایران معروف است . گروه بزرگ انان گروه هند و اروپایی بود . آنان منطقه ای وسیع از هند تا اسکاندیناوی را فرا گرفتند . سرزمین اولیه این اقوام در نواحی جنوب غربی استپ های روسیه مشخص شده است یعنی کمی پایین تر از جنوب دریاچه آرال و صحرای قراقوم و رشته کوه های آلتایی و هندوکش که مرز طبیعی بین فلات ایران و آسیای مرکزی است منطقه ای که اصطلاحا به آن ایران ویج گفته شده است . اقوام هند و اروپایی از سرزمین های شمال شرقی فلات ایران به راه افتادند . و در کتاب انجیل آمده است خانه اولین انسان ها در اسیای مرکزی بوده است .آریایی ها از رود سیحون گدشتند و به خوارزم و سغد رسیدند و سپس از جیحون گذشتند و به بلخ امدند . در اینجا این گروه بزرگ به دو شاخه غربی و شرقی تقسیم شدند . سرزمین ایران ویج در کنار رود نیک داعیتی سرزمین اولیه اریایی ها بوده است . (( ویج )) در فارسی میانه به معنی (( پهنه و سرزمین )) است . پس ایران ویج به معنای سرزمین آریایی ها است . ابوریحان بیرونی در کتاب خود خوارزم را جز اولین نواحی متمدن در تاریخ بشری نام برده است . آریایی ها دارای فرمانروای واحدی بودند که هم رئیس قبیله ها بود و هم پیشوای مذهبی آنان . در وندیداد از بخش های اوستا چنین آمده است : (( نخستین سرزمین و کشور نیکی که من { آهورا مزدا } افریدم ایران ویج بود ... پس آنگاه اهریمن ... بیامد ... و زمستان دیو افریده را بر جهان هستی چیرگی بخشید ... انجا ده ماه زمستان است و دو ماه تابستان و در ان دو ماه نیز هوا برای اب و خاک و درختان سرد است ... زمستان بد ترین اسیب ها را در انجا فرود می اورد )) . بدین ترتیب سرد شدن هوا و یخبندان های دراز مدت " کثرت جمعیت و عدم امکان جوابگویی مناطق تحت سکونت برای یک زندگی مرفه چون گذشته از علل عمده این حرکت بزرگ بوده است . آریایی ها از جهت دارا بودن اندامی درشت و متناسب و پوست سفید " چهره زیبا و گیسوانی به رنگ روشن و همچنین از جهت جنگاوری و تمدنی خاص و نمایان از اقوامی با نژاد های دیگر در اطراف و اکناف خود کاملا متمایز بودند . توصیف ایشان با این صفات و خصوصیات در ادبیات ودایی و هندی نمایان است . آنان بر خلاف همسایگان زرد نژاد خود " بیابانگرد نبودند " بلکه ابادی نشین " گله دار و کشاورز بودند . مقابر در کف اتاق های خانه قرار داشت و الات و ادوات زندگی با مردگان به خاک سپرده می شد . ابتدا مردگان در هوای آزاد قرار می گرفتند تا طعمه حیوانات شوند و آنگاه استخوانها در خمره ها قرار می گرفت و در آرامگاه های خانگی به خاک سپرده می شد . خیام می نویسد : (( اسب شاه همه چهار پایان است )) و از جهت اهمیت ایرانی ها اسبان خود را نامگذاری می کردند . جنگ ها اغلب بر سر سرزمین های مزروعی و مراتع ییلاق و قشلاق اتفاق می افتاد . زمانی که آریایی ها به داخل ایران سرازیر شدند به دلیل استفاده صحیح و پیشرفته از اسب و ارابه برتری آنان نسبت به اقوام دیگر نمودار شد . از این روی یکی از علل تسلط آنان بر حکومت های بومی و محلی در این سرزمین را می بایست فن سوارکاری و چگونگی به کار گیری اسب دانست . آریایی های هند و ایرانی دارای نظام قبیله ای بودند و شورا ها مرکز تصمیم گیری بود . در نزد آریایی ها نظام پدر سالاری برقرار بود و به همین دلیل است که میترا رب النوع خورشید و مظهر پیمان و عدالت پس از اهورا مزدا بیش از همه ایزدان دیگر در نزد آنان احترام و منزلت داشته است . آنان با بیرون کشیدن آب از دل زمین مخترع قنات در جهان شدند. در جامعه آریایی مردم به سه گروه دامدار " روحانی و جنگاور تقسیم می شدند . اجرا کننده گان آداب دینی آریایی مغ نام داشتند . آنان اولین حکومت اریایی را که ماد نام داشت در ایران بنیان نهادند.